Belgica

Voor zijn vijfde langspeelfilm haalt Felix Van Groeningen herinneringen op aan zijn jeugd en kindertijd, toen pa Jo Van Groeningen van een volkskroeg een ontmoetingsplaats maakte voor muzikanten en allerhande nachtraven, later omgedoopt tot de Charlatan. Felix kroop met Arne Sierens (met wie hij Dagen zonder lief schreef) achter de schrijftafel en pende een verhaal neer over twee broers die samen een bar – de Belgica – uit de grond stampen. Het scenario op zich heeft weinig om het lijf. Het drama is vrij schematisch en houdt een bepaalde voorspelbaarheid in. Maar Van Groeningen had geen tweede The Broken Circle Breakdown voor ogen, hoewel de tragiek wel degelijk aanwezig is, zij het (voortdurend) onderhuids.

BELGICA ga je niet zien om een mooi afgelijnd verhaaltje voorgeschoteld te krijgen, maar wel om je te laten onderdompelen in een anarchistisch bedachte sfeerfilm, waar muziek, fotografie en montage je van de ene naar de andere verrassing slepen, je in een roes brengen waar geen einde aan lijkt te komen, je meesleuren in een maalstroom van ophitsende en opzwepende ritmes, kleuren, stemmingen en emoties. De geuren moet je zelf maar bedenken. Muziekcafé Charlatan was en is een begrip in en buiten Gent. Begonnen als een café waar regelmatig optredens plaatsvonden, evolueerde de kroeg in de jaren negentig in de weekends tot club. Of discotheek … waar om zes uur ’s morgens Frank Sinatra’s ‘New York, New York’ een punt achter het feest zette. Charlatan was voor velen ook dé trekpleister tijdens de Gentse Feesten, met Irish coffee om negen uur ’s morgens als het uitgelezen ontbijt. Het waren tijden waarin de tapkranen aan de Vlasmarkt nog geen ‘ochtendslot’ kregen van de stad, zoals nu het geval is. Maar dat terzijde. 

Voor alle duidelijkheid: BELGICA is niet zozeer het verhaal van Van Groeningen senior, dan wel van de twee broers die de Charlatan van hem overnamen. Stef Aerts (schitterende vertolking!) kruipt in de huid van het personage Jo, maar staat daarom niet meteen model voor Jo Van Groeningen. Jo in de film heeft een dichtgeknepen oog, zoals de huidige eigenaar van Charlatan. Tom Vermeir (eveneens een beestig goede vertolking) speelt broer Frank. In het echte verhaal heet hij Joris, en hield hij een berucht café open in Affligem. In de film werkt hij voor een dealer in tweedehandswagens (de rol van Arne Sierens) en helpt hij zijn broer om diens café uit te bouwen tot een hotspot.  De Belgica is een smeltkroes van individuen van allerlei slag, die een paar dingen gemeen hebben: leute, muziek, de ware emoties en een uitgesproken familiegevoel. De echte geschiedenis van ‘de’ Charlatan krijg je niet te zien. En dat was ook niet de bedoeling. Felix neemt een vrolijk loopje met de realiteit en lardeert zijn beeldenstorm met knipogen, waar realiteit en fictie continu door elkaar lopen. Zo bevindt Belgica, het café uit de film, zich niet op de Vlasmarkt, maar bij de Sint-Jacobskerk, heeft de huidige eigenaar een cameo als dj en spraken de broers geen woord West-Vlaams.

De ‘ambiance’, de optredens, de portiers en de VIP-club hebben dan weer wel hun wortels in een ver verleden. Alsook de drugs. Maar het is Felix Van Groeningen (geholpen door vaste medewerkers: Ruben Impens en Nico Leunen) er hoofdzakelijk om te doen om de unieke sfeer van het café weer te geven. De bands die er optraden, de dj-sets en het publiek van divers pluimage zijn het decor voor een soap (hier in de positieve zin van het woord) over familierelaties en botsingen tussen de broers en het personeel, de politie en de buitenwippers. De gebroeders Dewaele (Soulwax) schreven alle songs (van al die verschillende bands) en tekenen hier, na Steve + Sky, hun tweede samenwerking met de Gentse cineast. BELGICA is een krachttoer, een bedwelmende visuele en auditieve trip door het nachtleven. Santé!

Vorige

Chained for Life

Volgende

Deux Jours, une Nuit

Laatste van Blog