De grootste eer die componist en Argentijnse ziel in Italië Luis Bacalov te beurt viel was de Oscar voor de soundtrack van ‘Il postino’ (Michael Radford & Massimo Troisi, 1994), waarin de Zuid-Amerikaanse klanken de Chileense poëet Pablo Neruda omringen in zijn ballingschap op een Zuid-Italiaans eiland.
“The Eighth Film by Quentin Tarantino", lezen we ter introductie, in een lettertype dat zo van "The Fourth Film by Quentin Tarantino" ('Kill Bill') zou kunnen komen. Met THE HATEFUL EIGHT, waarin evenveel westernpersonages met elkaar in bloedig duel treden, borduurt Tarantino ijverig voort aan zijn oeuvre.
Het Far East Filmfestival van Udine opende vorig weekend zijn 17de editie met een concert van soundtracks van en gedirigeerd door Joe Hisaishi (*1950, foto), de Ennio Morricone van het Verre Oosten.
Niet de grote drie, Garrone, Moretti of Sorrentino, waren aan het feest tijdens de uitreiking van de jaarlijkse Italiaanse Oscars, wel twee films uit de selectie van het Filmfestival van Venetië vorige editie: ANIME NERE (foto) van Francesco Munzi en IL GIOVANE FAVOLOSO van Ma
Jean-Michel Blais maakte als pianist en componist furore in 2016 furore met zijn debuutalbum Il, dat hij in twee dagen tijd opnam in zijn appartement met een zoomrecorder.
De horrorfilm staat dit jaar centraal op Film Fest Gent.
De jury van de European Film Academy met onder anderen de Italiaanse componist Giuliano Taviani had lof voor de “hedendaagse sacrale structuur” van zijn muziek, waarmee hij “op intense wijze de donkere fascinatie uitdrukt voor de spiraal van intolerantie die religieuze fanatic
Het leven van Virgil Oldman wordt door rituelen bepaald. Als veilingmeester is hij op de top van zijn kunnen en reist hij de wereld rond, tegelijk is zowat elke gezonde vorm van menselijke communicatie uit zijn leven verdwenen.
Sollima studeerde aan het beroemde Centro Sperimentale di Cinematografia in Rome en zette zijn eerste stappen in de filmwereld als recensent en later als scenarioschrijver van Italiaanse peplumfilms.
Geboren in het Noord-Italiaanse Treviso (°1926) zette hij zich na zijn studies Rechten in Rome aan het filmschrijven. Vooraleer in 1954 zijn eerste scenario Hanno Rubato Un Tram werd verfilmd was Vincenzoni al productieverantwoordelijke voor Incantesimo Tragico (1951).